Domaine de Maître Picus, in de naam van deze eigenaar van een Gallo-Romeinse vindplaats die in de straten van het dorp is gevonden, vindt Dampicourt zijn etymologie.
De Merovingen hebben er hun visitekaartje achtergelaten, ontdekt bij de opgraving van een begraafplaats in de buurt van de huidige kerk.
Karel V verdeelde het dorp in twee districten: de Dampicourtois en de Mathonais.
In het midden van de 20e eeuw fuseerden de gemeente Dampicourt en de gemeente Mathon tot één enkele eenheid onder de naam "Commune de Dampicourt".
Door middel van een historische kroniek van de plaatsen Dampicourt en Mathon, vertelt Bernard Joannes over de politieke en religieuze feiten en gebaren, de inwoners, de belangrijke gebeurtenissen, de oorlogen, al deze grote en kleine momenten die het huidige kader van het leven van het dorp, zijn erfenis, gevormd hebben.
Het ontwikkelt in het bijzonder de oorsprong van het dorp, de geschiedenis van de kastelen van Aigremont, de versterkte huizen, het klooster van de Visitandines, de Oblaten, de kerk van Saint Georges, het leven van het patronaat, de oude broederschappen, de sport in het dorp, de ijzermijnen, de molen van Mathon, Beauregard, de ontdekking van een plesiosaurus, dokter Jean-Baptiste Lalangue, de hermitage van Saint Anne, de plaatselijke folklore zoals het wegen van de meisjes, het onderwijs...
Een zeer eclectische reis door de tijd die zowel de beste momenten van het leven als de collectieve beproevingen van het verleden vastlegt.
Om gelezen te worden, om jezelf te ontdekken als bewoner van een plaats die door onze voorouders is gevormd.
Hetwegen van de meisjes: Hoe grappig het ook moge lijken, vroeger was het de mode dat in mei de "witte mutsen" werden gewogen. De mosterds waren er al bij betrokken. De schoolkinderen spraken over niets anders. De jongemannen waren op zoek naar de gelegenheid en men zag zelfs mannen op leeftijd in drieën afspreken om de ene of de andere vrouw te wegen. De meisjes, de jonge meisjes, de huwbare meisjes kwamen allemaal aan de beurt, en slechts weinigen ontsnapten. En het mooiste van het spel was dat de meest hooghartige, de meest nukkige, of de meest onverdraagzame het eerst ging. "Ah, de hel! We kregen haar niet gemakkelijk, maar we kregen haar toch! Ze raast prachtig! "Uit de pen van Honoré Simon, geboren in 1875 in dampicourt.
ref. "Et si Dampicourt et Mathon m'étaient contés...", Bernard Joannes, Les éditions de la Joyeuserie 2005, 328 blz, 423 g, prijs 15 €, formaat 14 × 20 × 2 cm, portokosten 5 €.