26. Onze-Lieve-Vrouw van Beauraing
Tijdens de Tweede Wereldoorlog legde pastoor Vivinus van Rouvroy, uit angst dat hij na de evacuatie van mei 40 niet al zijn parochianen zou zien terugkeren, de gelofte af dat hij een kapel zou bouwen als iedereen veilig en wel zou terugkeren. Zijn gelofte werd ingewilligd. Gezien de beperkingen van de naoorlogse periode kon abt Vivinus zijn belofte pas in 1954 nakomen: het was in dat Mariajaar dat hij dit monument in lokale steen oprichtte, gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Beauraing.
27. De kerk van Rouvroy
We weten niet veel over het eerste kerkgebouw in Rouvroy, maar we weten wel dat er aan het begin van de 12e eeuw een kerk werd gebouwd, die waarschijnlijk rond 1709 werd herbouwd of op zijn minst vergroot, en het enige deel dat vandaag de dag nog over is uit die tijd is de klokkentoren met zijn barokke torenspits, die een van de elegantste van de Gaumestreek is. In 1856 verwoestte een zware brand bijna het hele gebouw, met uitzondering van de toren en de klokkentoren, die van de vlammen werden gered. Het huidige portaal wordt bekroond door een stenen Sint-Maarten te paard en draagt het jaartal 1709, waarschijnlijk de datum van een verbouwing van de kerk. Boven het standbeeld, een trilobate onder een gebroken boog, een decoratief overblijfsel van een vroegere constructie. Binnen vindt u de doopvont uit de 12e eeuw, overblijfselen van een reeds bestaande Romaanse kerk, de grafsteen van de in 1727 overleden pastoor Jean Layon en het luxueuze zwart marmeren en albasten monument van Joseph Louis Mathieu de la Fontaine, burggraaf van Harnoncourt, generaal aan het hoofd van een Oostenrijks cavalerieregiment, die in 1816 in Harnoncourt overleed.
28. Meineed, Herinnering of Lompré Kruis
Bronzen kruis, gewapend met een witgeschilderde Christus. De legende vertelt dat tijdens de Napoleontische oorlogen, een man genaamd Noël de Harnoncourt vertrok om zijn termijn te vervullen. Hij beloofde een calvarieberg in Lompré te bouwen als hij veilig zou terugkeren. Hij keerde terug na veel gevaar te hebben doorstaan, maar verzaakte zijn belofte. Hij stierf met zijn meineed. Zijn geest kwam terug om zijn erfgenamen lastig te vallen en hen te smeken de calvarieberg op te richten die hij tijdens zijn leven had nagelaten te bouwen. Om vrede te hebben of terug te geven aan de geest van hun voorvader, richtten de erfgenamen dit kruis op.
29. Lagarmiet Stele
Stèle in plaatselijke kalksteen ter herinnering aan een tragische gebeurtenis tijdens een overstroming van de Ton op 5 november 1836. De jonge Jean-Baptiste Lagarmite, 22 jaar oud, werd meegesleurd door het woeste water van de rivier toen hij probeerde de doorwaadbare plaats over te steken. Omdat hij Harnoncourt wilde bereiken terwijl de rivier zwaar was, werd zijn rijtuig weggesleept en kon hij er niet meer uit komen. Hij schreeuwt zijn biecht uit aan de priester van Rouvroy die hem te hulp is geschoten samen met andere dorpsbewoners die tevergeefs hebben geprobeerd hem te redden
Deze beschrijvingen zijn zichtbaar voor elk van de monumenten van het dorp.